Bogićević Miloš, državnik, sin Ante Bogićevića, vojvode lozničkog, postao je 12 septembra 1828 pisar u Gospodara Jevrema, zeta svoga, za kojih je bila sestra njegova Tomanija, a 20 jula 1829 dobio je zvanje sekretarsko na istom mestu.
Godine 1832, marta 22, ostavio je službu, i račune je predao Radovanu Damnjanović.
Godine 1836, marta 14, postao je starešina sreza jadranskog.
Godine 1837, juna 18, ostao je bez službe.
Te iste godine, dekembra 14, postavljen je nanovo za jadranskog starešinu.
Godine 1839, februara 25, postavljen je za načelnika okruga šabačkoga, a maja meseca 1840 postao je upravnik varoši Beograda.
Godine 1842, marta 24, postao je pomoćnik popečitelju unutrašnjih poslova, i dobio čin p.pukovnika.
U promeni 1842 ostao je bez službe, i posle je živeo u Šapcu.
Kad su, na kraju septembra 1844, one čuvene Katane prešle iz Srema u Šabac, i pokušale da dignu bunu protiv ondašnjega reda stvari u Srbiji, onda je i Bogićević okrivljen i prekim sudom osuđen, te je 20 oktobra 1844, pre podne, streljan u Šapcu onde gde je sada trkalište, a docnije su mu kosti prenesene u groblje.
O Bogićeviću Milošu pričalo se u Podrinju pedesetih godina kao o čoveku neobične dobrote, i kao starešini blagom i lako pristupačnom! Sirotinja ga je veoma hvalila!